Μια περιπετεια ξεκινά...

Και να μαι παλι εδώ... οπως σου υποσχεθηκα! Σημερα, θα ηθελα να σε μεταφερω εδω, αν με αφησεις φυσικα, για να σε γνωρισω απο κοντά, και να σε κανω να δεις αυτα που βλεπω κ εγώ....

Θυμασαι; είχα αναφέρει μια εχθρα...μια τεραστια βεντετα που κρατάει χρονια, και δεν λεει να τελειωσει..
Ηταν τοτε...νυχτα, μα οχι οποιαδηποτε...ηταν εκείνη που εμεινε χαραγμενη στις μνημες ολων μας..Μια παρουσία, γυναικεία, ενα γεματο φεγγαρι, μια απεραντη θαλασσα, και το πιο θλιβερο γεγονος...ενα πτωμα...ενα μικροσκοπικο σωματακι, ενα παιδι... μια αθωα ψυχη είχε φυγει εκείνο το βραδυ για ενα καλυτερο τοπο...
Ατυχημα...σαν τετοιο εκλεισε επισημα η υποθεση, μα ουτε καν ο ιδιος ο δικαστης δεν πείστηκε με τα λογια του...
Μην τρομαζεις...αυτα εγιναν πριν πολυ καιρο, πανω απο αιώνα, αλλα επρεπε να ξερεις...
Αυτη ηταν η αφορμη που αλλαξε ο κοσμος μας...οι παλιοι ελεγαν πως ολα ηταν αλλιως πριν απο εκεινη την βραδια, και μετα ξαφνικα ολα αλλαξαν...αρχισαν οι τσακωμοι, και ξεκινησε η εχθρα...και το ποιο περιεργο, χα! οι ανθρωποι αρχισαν να τσακωνωνται, οχι για το φονο του παιδιου, αλλα για το πως , το γιατι, και το απο ποιον ξεκινησε αυτη η καινούργια ζωη!
Πολλες θεωρίες μα καμμια που να μπορούμε να αποδείξουμε...Καποιοι λενε, πως ενα κυμα θλίψης μας περιέβαλλε για τιμωρία, αλλοι πως μας κυριευσαν κακες-καλες δυναμεις ενος πανυσχηρου μαγου...ποιος ξερει; ποιος μπορει να μας πει;
-Εγω! ακούστηκε μια φωνη..
-Μα ποιος ειναι; δεν ειναι δυνατον, είμαι μονη μου εδώ; μονολόγησα...
-Δεν είσαι μόνη σου...είμαι παντα εδώ μαζί σου, ακόμα και οταν δεν είμαι εδώ!
-Δεν καταλαβαίνω...Ποιος είναι;
-Θα καταλάβεις...Ελα...
-Που;;
-Ελα...
Η φωνή ολο και απομακρύνεται...πρεπει να παω; δεν ξερω...ποιος είναι; ειναι μια φωνή μεσα στο κεφάλι μου, που με προτρέπει να φύγω μαζι της! Τι τρελό, μα εντελώς λογικό σε αυτον τον κόσμο!
Το αποφάσισα, θα παω! Δεν θελει κ πολύ σκέψη....Φευγω, προορισμος.."το άγνωστο!" Συντροφία μου...προς το παρών εγω, η τσαντα μου, και η περίεργη μα τοσο οικεία φωνη!
Ποιος ξερει τι με περιμενει....