Μια πυλη απο το πουθενά!

Εφυγα! Επιτελους...ειχα φυγει...
Ενιωθα τοση χαρα και ανακούφιση που εφυγα χωρις να με πάρουν ειδηση!
Καθως περασα το κατώφλι της πορτας μεταφέρθηκα...
εξω απο το σπιτι, στην αλλη ακρη της πολης!
Δεν το πίστευα!
Οχι οτι μεταφέρθηκα (γιατι αυτο ηταν το λιγοτερο παραξενο μεσα σε ολη αυτη την σύγχυση )
Αλλα το τι συνάντησα εκει!
Απιστευτο, ακομα και για τα δικά μου δεδομένα!
Ολη μου η παρέα μαζεμένη μαζι, να με περιμενει για να μου ανακοινώσει πως
η περιπέτεια που περίμενα καιρό, έχει ήδη αρχίσει!
-Αμαλιαα! Καλως ήρθες!
-Σε περιμέναμε!
- εγω απλα χαμογέλασα ...
-Λοιπόν! Δεν εχουμε χρόνο για χάσιμο!Ας πεί καποιος της Αμαλίας αυτο που ανακαλύψαμε οσο εκείνη έλειπε...
Ανέλαβε να μου εξηγήσει ο Νικος, ενώ η Ξενια με τον Κώστα κοιτούσαν κάτι παλιά χαρτια...
-Αυτο που κάναμε όσο έλειπες Αμαλία, ήταν να ακούσουμε αθελα μας μια συζήτηση...
που δεν είμαστε σίγουροι αν επρεπε...
-Δηλαδη; Ρωτησα με την απορια ζωγραφισμένη στο προσωπο μου...
-Ολα αρχισαν 4 μέρες πριν, οταν είχαμε πάει στο πάρκο για να ξεφύγουμε λίγο απο την τρελα..
Πανω στην πλάκα, προκαλέσαμε ο ενας τον αλλο, σε ενα ειδος μονομαχίας...
Να παμε στο σπίτι με την μαρμάρινη πύλη..
-ΩΩΧ!!!
-Ακριβως! "ωχ" και ομως πήγαμε! Η συνομιλία ανάμεσα στην μαυροντυμένη κυρια και στον χοντρό ανθρωπάκο, στο πίσω μέρος της αυλής, μας "εμπόδισε" να προχωρήσουμε..
Πλησιάσαμε για να ακούσουμε την συζήτηση, και παραλίγο να μας καταλάβουν κιολας!
Ευτυχως δεν πήραν είδηση...
-και περι τινος ηταν αυτη η συζητηση...
-Για την Πύλη...
.................................................................

Για την πύλη, σκέφτηκα...ο μα αυτο ηταν υπέροχο!...το ονειρο μας!
Αλλα κάτι διέκοψε το συνειρμό της σκέψης μου...
Μια άλλη σκέψη!
"Που ήμουν χαμένη αυτες τις 4 τελευταίες μέρες;;;"