Μια πολη διχως όρια...

Χωρίς όρια...Τι το καλύτερο, θα σκεφτόταν κανείς! Δε θα 'ταν τελειο να μην υπήρχαν κανόνες, να καναμε  ο,τι θελαμε, χωρις τον φόβο της τιμώρίας;
Δε θα'ταν τελειο...

Η απάντηση θα ήταν ενα τεραστιο ναι απο τους περισσοτερους! Αλλα οχι απο οσους έχουν ζήσει σε τετοιο κοσμο....εκεινοι μόνο ξέρουν τι πραγματικά θα σήμαινε αυτο!
Οσο περίεργο και αν φαίνεται, τα όρια, μας κανουν καλύτερους ανθρώπους. Ανθρώπους που έχουν λογική και συναίσθηματα.Αντίθετα, αν λείψουν αυτα, τότε είμαστε σα μια σταγόνα χαμένη στον ωκεανό, σαν αγριανθρώπους χωρις λογική, που μόνο προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια τρελή κοινωνία!
Ετσι είμαστε και εμείς...μια τρελή παρέα, που ψάχνει το εισιτήριο για τον έξω κόσμο...τον δικό σου!
Εγώ, ο Νίκος, η Ξενια και ο Κωστας, κολλητοί απο το Δημοτικό, ψαχνουμε απεγνωσμένα αυτα τα εισιτήρια διαφυγής! Γιατί τώρα θα ρωτούσε κανείς...;
Γιατί τώρα καταλάβαμε πως για να βρούμε την ευτυχια που αναζητούσαμε απο μικροί, αρκει να τρέξουμε μακρυά απο όλους και απο όλα, σε ενα κόσμο που μόνο στα βιβλία διαβάζουμε...
Ωχ...Πήγε 3 τα ξημερώματα... νομίζω πως πρεπει να σε αφήσω...
Οι περιπέτεια μας όμως μόλις ξεκίνησε ...